Όπως στη Δύση αρκετοί καλλιτέχνες ασχολήθηκαν με την αγιογραφία (Πικάσο, Λεζέ, Ματίς κ.ά.), και στην Ελλάδα, στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα, υπήρξε μια πολυφωνία στις τάσεις της νεοελληνικής θρησκευτικής ζωγραφικής, επηρεασμένη από τον μοντερνισμό και από τη βυζαντινή παράδοση, όπως είχε διατηρηθεί στη λαϊκή τέχνη. Ο Παπαλουκάς με το αγιογραφικό του έργο αναδεικνύεται ανανεωτής της παράδοσης, ενώ ταυτόχρονα διαφαίνεται και η στέρεη ακαδημαϊκή του παιδεία. Παρατηρείστε πώς στα σχέδια του, που αποτελούν και τη βάση της ζωγραφικής, όπως οι σπουδές των αρχαγγέλων, σχεδιάζει πρώτα τις μορφές γυμνές βάσει των ακαδημαϊκών κανόνων, και στη συνέχεια τις ντύνει.